Anna Halina Szaferówna, primo voto Szarska, secundo voto Staniszewska
Urodziła się 22 października 1921 roku w Krakowie – w znanej krakowskiej rodzinie profesorskiej, jako córka znanego przyrodnika profesora Władysława Szafera (w tym czasie dyrektora Ogrodu Botanicznego w Krakowie) i wolontariuszki w Instytucie Botanicznym UJ Janiny Jentys-Szaferowej (później – profesor botaniki).
Anna spędziła dzieciństwo w Ogrodzie Botanicznym, a następnie w 1938 r. ukończyła szkołę powszechną i gimnazjum, a nastepnie liceum w Zakładzie wychowawczo-naukowym ss. Urszulanek w Krakowie.
Została bierzmowana 11 czerwca 1936 roku w kaplicy ss. Urszulanek gdzie otrzymała imię Maria.
W grudniu 1937 r. odebrała nagrodę w konkursie ZUS za opis czasu spędzonego na kolonii.
Zdobyła Państwowa Odznakę Sportową i Odznakę Strzelecką. W latach szkolnych można było już zauważyć jej wrodzony talent malarski – zachowały się rysunki z tamtego okresu.
Po wybuchu wojny zdobyła świadectwo dojrzałości (wydane z powojenną datą 13 lipca 1945 r,) a
następnie była studentką polonistyki na Tajnym
Uniwersytecie, (prof.Zenon Klemensiewicz, Tajne komplety uniwersyteckie języka polskiego) gdzie kilkakrotnie spotkała Karola Wojtyłę – późniejszego
papieża.
W czasie okupacji była też m.in. karmicielką wszy w Zakładach
bakteriologicznych prof. Bujwida. Współpracowała także aktywnie z Wydziałem
Opieki Społecznej Zarządu Miejskiego w Krakowie i organizacją
charytatywną Rada Główna Opiekuńcza.
20 sierpnia 1944 r. wzięła ślub z krakowskim kupcem Janem Szarskim przyjmując jego nazwisko. 10 listopada 1945 roku w Szarej Kamienicy przy krakowskim rynku urodziła syna – Władysława
"Z inicjatywy medyków powstała jesienią 1944 r. specjalna Komisja Warszawska przy zarządzie Bratniej Pomocy.
Komisja ta zajmowała się opieką nad młodzieżą uniwersytecką, zbiórką odzieży, żywności, dostarczaniem kwater, obiadów,
wyszukiwaniem pracy i załatwianiem innych spraw bytowych.
Na czele Komitetu stała A. Szafer-Szarska, a w skład Komitetu wchodzili I. Klemensiewiczówna, W. Jurówna i inni."
http://www.sowiniec.com.pl/php/3_p_podziemna.php?ID3=475&s=1&li=1&sort=OPS
Po wojnie dokończyła studia na Wydziale Humanistycznym UJ uzyskując w 1950 r. stopień magistra filologii polskiej.
Z powodu prześladowań rodziny Szarskich przez UB – rodzina rozproszyła się po Polsce.
Anna wraz z mężem i synem przeniosła się do Warszawy, gdzie w 1951 r. dzięki swoim staraniom dostała przydział pracy w wydawnictwie „Nasza Księgarnia”. Pracowała tam do 1953 r. i odeszła na własną prośbę.
W latach 1954-59 była współpracownikiem naukowym Instytutu Badań Literackich PAN.
Po rozwodzie 19 grudnia 1957 r. wyszła za mąż 18 marca 1959 r. za pracownika naukowego Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej – Andrzeja Staniszewskiego.
Jej nową pasją stało się oprowadzanie wycieczek. Opanowała francuski i angielski w biegłym. stopniu i zdobywała kolejne uprawnienia.
1966-59 pełnodyspozycyjny sezonowy pilot ORBISU.
1966-71 przewodnik warszawski.
1971 uprawnienia pilota turystyczno-miejskiego decyzją Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki (GKKFiT) i referent turystyczny w dziale pilotażu ORBIS.
1974 specjalista d.s. pilotażu w ORBISIE.
1975 specjalista w zakresie obsługi imprez polonijnych.
1976 specjalista w zakresie obsługi imprez kongresowych.
Została odznaczona złotą odznaką „Zasłużony działacz turystyki”.
Po rozwodzie 24 lutego 1971 r. po raz trzeci wyszła za mąż 11 września 1986 r. za poznanego na jednej z wycieczek do Egiptu gdańskiego profesora medycyny Mieczysława Gamskiego. Mieczysław Gamski przygotowywał się do przeprowadzki na stałe do Warszawy, lecz niespodziewanie zmarł w swoim mieszkaniu w Gdańsku 20 stycznia 1989 r. zatruty gazem z niesprawnego piecyka łazienkowego.
W 1981 roku została zwolniona z Polskiego Biura Podróży Orbis na emeryturę.
Jako pilotka "Orbisu" objechała świat - mówiła żartem, że nie była tylko na Antarktydzie.
Po zakończeniu współpracy z ORBISEM zaczęła działalność malarską współpracując z studium malarskim Jacka Bukowskiego i Domem Wojska Polskiego.
Rozwinęła całkowicie własny styl malarski, który można podziwiać na jej licznych zachowanych pracach.
W listopadzie 2003 Artystka przekazała 11 akwarel
pokazujących dramat powstańczej Warszawy jako dar, dla tworzącego się właśnie
Muzeum Powstania Warszawskiego
przy ul. Przyokopowej 28. w Warszawie.
W Muzeum Obrony Wybrzeża Stowarzyszenia "Przyjaciele Helu" z ofiarowanych przez nią obrazów olejnych o tematyce militarnej utworzono stałą galerię Artystki.
Jej obrazy pokazywano na ponad 25 razy indywidualnych wystawach, ponadto wiele razy brała udział w wystawach zbiorowych.
Ponad 150 jej obrazów olejnych i akwareli znajduje się w zbiorach prywatnych w Polsce, Francji, Holandii, Belgii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Australii.
Anna Staniszewska zmarła we śnie w swoim mieszkaniu w Warszawie dnia 14 stycznia 2017 r. i została pochowana w grobie rodziców na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.